سه نقطه ...

شاید بهترین جا باشد تا خاطرات و اتفاقاتی که برایم می افتد را اینجا بنویسم . بچه بودم که دچار لکنت زبان شدم .


به مدرسه رفتم و از همه ی بچه ها تو سری خوردم .

دوم راهنمایی بودم در مغازه ی خودمان کار میکردم هنوز یه ترسوی خجالتی بودم و در این کار با مشکل مواجه بودم .
در این دوران فردی با لبخند ها و نگاه هایش مرا عاشق خودش کرد من هم لبخند هایم به فهماندم که عاشقش هستم . اما هرگز با او قشنگ صحبت نکردم و هنوز هم دوستش دارم .


دبیرستان رفتم و همچنان یه پسر خجالتی و کمرو .

دانشگاه قبول شدم .

چون رشته ام را روم نمیشد بگم . گفتم رشته ای دیگری دارم.

با اینکه درسم خوب بود اما همچنان کمرو بودم و در با همکلاسیهام مخصوصا دخترها رابطه نداشتم. چون لکنت داشتم و کمرو بودم نمیتوانستم با استاد راحت صحبت کنم و در بحث ها شرکت کنم .


یه ادم شل ، ترسو ، و بغض دل بله تمامی اینها من هستم . گرچه گفتشنش راحت نیست اما هستم.


دوره کارشناسی را تمام کرد
اکنون کارشناسی ارشد هستم



اکنون خدمت هستم و ان شاء الله بهمن ماه خدمت تمام می‌شود

خدمت تمام شد و من همچنان ذلیل بودم تا با شیخ محمد صالح ضیایی آشنا شدم، او مرا با اسلام آشنا کرد. به من آموخت که باید ایدئولوژی داشته باشم.

اکنون دوره ذلت تمام شد، و تمام آن ذلالت‌ها و زبونی‌ها رخت بر داشت.

مَن كانَ يُريدُ العِزَّةَ فَلِلَّهِ العِزَّةُ جَميعًا ۚ

و گفت که هر اندازه که مسلمان تر باشی عزت بیشتری داری. و مسلمانی این است که تمام کارها فقط به خاطر خدا انجام دهی و به خاطر خدا بترسی و تنها از خدا بترسی .
سپاس خدا را و درود خدا بر محمد مصطفی و رحمت خدا بر شیخ ضیایی